martes, 21 de diciembre de 2010

El precio a pagar

Empezar una relación siempre es bonito. Las mariposas en el estómago, la necesidad de mirarle y tocarle continuamente... A todos nos encanta, no?

Pero a veces tendríamos que pensar un poco en las consecuencias de nuestros actos, al menos en el momento de elegir a la persona con la que empezamos.

Me diréis que todos pensamos en si la persona nos conviene, como pareja, claro. Y yo os puedo decir que esto no debería ser suficiente.

Os habéis planteado alguna vez , antes de empezar a salir con alguien, como será tener a esa persona como ex-pareja? Sí, vale, sé que suena negativo... pero es que lo soy. Negativa y práctica.

Un ex-novio es un precio muy alto que pagar para un tiempo de relación, aunque ese tiempo sean años preciosos. Os lo digo yo, que el mío me ha dado más de un disgusto... sin querer supongo.

No he tenido ex-novios horribles, de hecho he tenido una vida fácil... Pro un ex-novio te puede hacer sentir bastante tonta y destrozarte la autoestima en un momento. Y repito, sin querer.

Pero a quién no le molesta que la persona que “no se puede ir de fin de semana contigo porque no tiene dinero” se compre una consola de casi 300 euros?
O que el señor “no salimos porque no me gustan las discotecas” acabe saliendo viernes y sábado hasta no poder más?

Pequeños detalles que te demuestran lo “muchísimo” que le importabas. Y te sientes tonta por estar midiendo tus palabras cada vez que hablaban con él para “no hacerle más daño” y por haber tardado tanto en dejarle porque no encontrabas el momento menos doloroso,...

En fin, que soy tonta por preocuparme tanto de la gente, supongo.

Y encima, me encuentro haciendo esas cosas que siempre he criticado... Entrar en su facebook continuamente para cabrearte cuando le ves tonteando con todas las lagartas que encuentra o al ver que ha quitado todas tus fotos, hablar con él cada vez que le ves conectado aunque no tengas nada que decirle... Pero... me felicito, al menos nunca le he llamado... jajaja!

Lo más fuerte es que hago todo eso sin echarle de menos, que mi vida ahora mismo es perfecta. Porque seré tan complicada??

En fin... siempre pensé que una no es una ex-novia de verdad hasta que la recortan de una foto. Y él lo hizo... a los dos días de dejarlo. Y desde estonces ya soy una ex-novia de verdad!!! :)

5 comentarios:

Drei dijo...

Primero, bienvenida a "todo esto de los blogs", la mayoria estamos como cabras, pero lo pasamos muy bien, jajaja

Respecto al post, jamas me he parado a pensar en mi misma como ex-novia, yo creo que desaparezco de la faz de la tierra para el sujeto en cuestion, eso si confieso que a veces espio en la sombra...

Dr. Muerte dijo...

Un post i-de-al per deixar anar la meva màxima... "TOTES PUTES !!!": Les lagartas per rifar-se les sobres i vostè per anar tocant els collons al susodicho. No és que sigui complicada vostè... simplement és dona.

Caparina dijo...

Incara: yo intento desaparecer en las sombras, pero siempre me puede más la curiosidad ;D

Dr. Muerte: Ja sap que jo, per fer-lo feliç el que faci falta :) Però que sàpiga que és la primera vegada que em veig inclosa en aquest "totes putes" i que no m'ha fet cap gràcia. A veure si hauré de pendre repressàlies...

Dr. Muerte dijo...

Doncs per tot hi ha una primera vegada, o no ens explica que per primer cop se sent com una "ex"? Represàlies? no em faci riure va, que encara pendrà mal ;)
Encara espero allò que m'ha d'enviar...

Dr. Muerte dijo...

Entre la foto guenya i els comentaris creuats amb el seu ex ja no sé què pensar de vostè. "
4. Bon nadal a tu i a la family!!! Espero que tots bé :)". Quaaanta porquería per favorT